Sukhothai, Chiang Mai, Pai & Phi Phi - dag 85-95

Het is 8 maart 2015, we zijn op het kleine eiland Koh Tao, en inmiddels al twee weken in Thailand. Ik loop behoorlijk achter met de reisupdates... Elke dag is anders, vol activiteiten, mooie bezienswaardigheden, prachtige omgeving en geweldige mensen. Ik kom dus bijna niet aan schrijven toe (want de momenten dat het kan - op de ferry of in de bus - ben ik voornamelijk druk met zeeziekte, wagenziekte of andere misselijkheden). Hier dan eindelijk een kleine samenvatting van onze ervaringen in Thailand:

22 feb. Tempeldag in Sukhothai. In een soort tuk-tuk-bus (een wagen met een enorme laadklep waar je achterin in kan klimmen en op 2 bankjes kan aanschuiven) rijden we naar Sukhotai Historical Park. Sukhothai wordt beschouwd als het eerste onafhankelijke Thaise koninkrijk na de val van het Khmer rijk en regeerde 150 jaar over het westelijke deel van het rijk. De stad van tempels is een verzameling aan eeuwenoude pilaren, serene Boeda figuren en levensgrote torens. We huren een fiets en verkennen allereerst de centrale zone. Wat Mahathat is de mooiste, bekendste en het beste voorbeeld van Sukhothai architectuur. Ik vind het meteen ook de meest interessante Wat, omdat het is zo goed bewaard is gebleven.
Al fietsend rijden we de gehele stad door, en stoppen bij de tempels die ons het meest aanspreken. Na de lunch crossen we naar de Noordelijke zone, waar we nog een bezoekje brengen twee Wat's. In Wat Si Sum staat een 15 meter hoge Boeda - heel imposant. Ook wij gaan (lekker toeristisch haha) naast haar hand zitten en maken een foto van haar elegante gouden vingers.

24 feb. Het is even twijfelen of we toch een scooter huren in Chiang Mai; het is een drukke stad, veel verkeer en we hebben gehoord over oplichterijen bij het huren van een scooter (wanneer de eigenaar bij het terugbrengen van de scooter onterecht claimt dat je schade aan de scooter hebt gebracht en hiervoor moet dokken gezien hij in het bezit is van je paspoort - dit is zelfs een nog groter probleem in Koh Tao, waar we op 6 maart naar toe zullen gaan). Maar met temperaturen van bijna 40 graden is het niet te doen om van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid te lopen. Scooter it is! Chiang Mai wordt omgeven door een muur welke 700 jaar geleden is gebouwd ter verdediging tegen Burmese invasies. Binnen de stadsmuren scharrelen hordes monniken in oranje gewaden rond een ongekend aantal tempels. We bekijken de oude Wat Phra Singh en Wat Chedi Luang: ooit de grootste 'chedi' (een klok-vormig bouwwerk) van Thailand. Echter is de Wat zwaar beschadigd door een aardbeving vele jaren geleden - maar dat heeft ook wel wat. Op het tempelterrein staat tevens een reusachtige gum-boom. Het verhaal gaat dat dit één van de drie bomen is die de stad tegen onheil behoeden. Het is dus niet te hopen voor de stad Chiang Mai dat er één omgaat.

Na deze tempels en vele monniken later is het wel weer welletjes geweest met het tempel kijken. Later die middag rijden we via plattelandswegen naar de Mae Sa Waterfall - ik hou wel van die landelijke wegen half door de bergen. Bij een aardbeienplantage stoppen we en kopen een enorme zak vuurrode aardbeien bij een vriendelijk Thais vrouwtje. De waterval heeft tien verschillende niveaus met gigantische rotsblokken. Het is heerlijk poedelen en afkoelen in het water. We verkennen een aantal niveaus - een flinke klim soms - en picknicken aan het water.

25 feb. Toevallig is Marco - de jongen met wie we enige tijd opgetrokken hebben in de Filipijnen en met wie we onze PADI hebben gehaald - ook in Chiang Mai, dus spreken we af hem te treffen bij de hoofdpoort van de stadsmuur. Iet wat te laat komt hij op een felrode scooter aantuffen, zo funny. Het is een leuk en gezellig weerzien! Samen eten we een hapje bij Niko's favoriete Thai, en natuurlijk kiezen we weer de glassnoodle salade! Ik geloof dat dit dag 3 op een rij is, maar het is dan ook één van de beste maaltijdsalades die we afgelopen maanden hebben geproefd. Slenterend over de Night Market (met al haar eettentjes en souvenirkraampjes) sluiten we de dag af :)

27 feb. Gisteren zijn we aangekomen in Pai, een uit de kluiten gewassen dorp inde bergen vlak bij de grens van Myanmar. Het heeft een drukke walkingstreet vol guesthouses, barretjes en winkeltjes. Pai is overbevolkt met westerse hippies, rasta's en ander zwerfvolk - Mm, niet helemaal ons soort types. Het is, net als in Chiang Mai, snikheet (39 graden). Het gekke is dat de temperatuur hier 's nachts daalt tot 10 graden of minder. Overdag is het niet uit te houden in de zon, terwijl we 's nachts onder een dikke dekens slapen. Wat een contrast hè! Deze ochtend willen we naar de warmwater bronnen ongeveer 15 km van Pai vandaan. Om de hitte te vermijden stappen we zonder ontbijt al om 07.30 op de scooter. Het idee is dat we het rond die tijd nog uit kunnen houden in de warme baden. Brrr, en wat hebben we weer afgezien. Het is ZO KOUD op de scooter! De wind snijdt door onze dunne kleding heen (beide dragen we een korte broek) en onze handen voelen na 20 minuten aan als ijsblokjes. En het is me toch een eind. Oké, uiteindelijk bereiken we dan de 'Hotspring', betalen een belachelijke prijs voor de toegang, maar - dan heb je ook wat: de warmwaterbronnen zijn totaal verlaten!! Tientallen natuurlijke baden staan in verbinding met elkaar door kleine stroompjes en watervallen. Hoe verder van de oorsprong af, hoe koeler de baden. Bovenin bij de bron is zelfs een badje van 80-100 graden Celcius - om een eitje te koken. Warme damp komt nu nog van het water en de stroompjes af: het ziet er mysterieus uit. Verkleumd dat we zijn weten we niet hóe snel we ons in het bad van 37 graden moeten onderdompelen, heerlijk! Bijna anderhalf uur hebben we de baden voor onszelf om de verschillende temperaturen uit te proberen. En wanneer de hotspring volloopt met toeristen en het al aardig warm begint te worden, houden wij het voor gezien.

Dan nog een geinigheidje: in het zwembad die middag loopt een kat, de zwembadkat. Gisteren had hij Niko al vermaakt toen hij een grote hagedis ving, en hier voor zijn neus een tijd mee speelde. Vanmiddag trekt de zwembadkat de aandacht door in gevecht te gaan met een slang. De kat probeert de slang te pakken zonder gebeten te worden en draait steeds om de slang heen. Maar de baas van het zwembad heeft de slang ook in de smiezen, en komt aangesneld met een stuk hout. De slang (en de kat) is inmiddels wat meer in de bosjes beland, en ook de baas gaat erachter aan. BAMM - de kat schiet van schrik door de badgasten heen, weg is ie. Nog een paar klappen later staat de baas met de dode slang in zijn hand. 'Sorry, sorry' en hij snelt weg met de slang.

In de avond houden we samen een proeverij. In verschillende eetstalletjes in de walkingstreet proeven we kleine gerechtjes. Een noodle-hapje in een bakje van bananenbladeren gevouwen, (verse?) sushi (heerlijk!), een kip-spies met ananas van de BBQ, etcetera (we kunnen hierna dan ook écht niks meer op). Mmm het smaakt allemaal goed - en, ook heel fijn: we zijn er niet ziek van geworden!

1 mrt. Thai cooking class. Wanneer de groep compleet is, rijden we met een tot jeepney omgebouwde tuk-tuk naar een lokale markt. Tijdens de rit mogen we onze gerechten kiezen voor vandaag: wat staat er bij mij op het Thaise menu? Als aperitief een frisse papaya salade, dan een tofu & groenten soep, daarna maak ik de alom bekende Pad Thai noodles, een groene curry paste, en tot slot de groene curry zelf. May, de chefkok, leidt ons rond over de binnenmarkt al vertellend en wijzend op de verschillende soorten rijst, bepaalde bijzondere groenten, op tofu en noodles en op de typische kruiden en pepers. Heel interessant! May moet zelfstandig nog inkopen doen voor de gerechten die we vandaag gaan maken, dus wij mogen zelf nog even over de markt slenteren. Heerlijk vind ik dat, over de lokale Aziatische markten struinen, met alles wat er vers verkocht wordt, veel kleuren en lekkere geuren.
May's huisje op het platteland van Chiang Mai is tot in de puntjes verzorgd voor haar gasten vandaag. Op de kookplatformen staat voor ieder een snijplank met benodigd keukengerei, een gasfornuisje en een grote wok klaar. Met rieten hoeden op en een mandje in onze hand lopen we haar moestuin in voor wat verse groenten en kruiden (aubergine, lente ui, basilicum, etc.). Ze praat honderduit over de tuin en wij vullen ondertussen onze mandjes.
Dan mogen we aan de slag. In nog geen 2 minuten loop ik al achter op de rest, want ik ben nog aan het zwoegen op mijn knoflook en ui. Dat hakmes is echt enorm haha. Het tempo ligt hoog - de ingrediënten voor de Pad Thai moet ik al ophalen... Het is hard werken hoor. Pad Thai blijkt ook nog eens het lastigste gerecht, waarbij je de kip en ei apart van de noodles en saus in de wok moet bakken. En Thaise koks koken op heel hoog vuur, dus het gaat als een razende. Alle gerechten lukken bij ons beide zeer goed (ondanks dat Niko soms wat dingetjes vergeet/per ongeluk anders doet). Ik heb soms wel wat moeite heb met de spicyness - voor een Thai is 7-10 pepertjes een normale pittigheid, en May kookt vaak met 13-15. Ik heb al moeite met 2 pepertjes, moet je nagaan!
Na afloop nemen we ons kookcertificaat in ontvangst en krijgen we een gepersonaliseerd kookboek mee. Een hele leuke en leerzame dag: we hebben ons goed vermaakt samen achter de wok.

2 mrt. Het is 04.45 en twee bepakte backpackers lopen in het donker over een verlaten weg richting het vliegveld. Drie-en-een-halve kilometer met 15 kilo op je rug en nog eens enkele kilo's in een tas op je buik gaat behoorlijk wegen, dat kan ik je vertellen. Maar we redden het, en om 06.10 stijgen we op. Dit is onze veertiende vlucht in 3 maanden tijd, veel hè. Eenmaal in Phuket aangekomen (dat ligt in het noorden van Thailand) nemen we een bus naar de pier, waar we afgesproken hebben met Marnick. Komende week behoort hij tot ons reisgezelschap, en we zullen samen met hem eilanden in de Andaman zee en de Golf van Thailand aandoen. Echter komt hij pas over twee uur, en Niko en ik zien het écht niet zitten om de ferry van 11.00 aan ons neus voorbij te laten gaan (dat betekent nog een dikke drie uur wachten op deze armzalige pier). Het is jammer, maar Marnick zal dan zelf de ferry moeten pakken naar Koh Phi Phi. De verrassing is groot als we opeens iets na elven "NIKOLIC!" door de boot horen gallen. Marnick heeft - met dank aan zijn scheurneus-taxi-chauffeur - de boot nog weten te halen, lucky him!

3 mrt. De Longtail boot is een veelgebruikt vervoersmiddel tussen de Thaise eilandjes: houten smalle bootjes met een spitse punt aan de voorkant, behangen met bloemenkransen in vrolijke kleuren. Zo leuk! Het regelen van deze longtail boot blijkt nog lastiger dan gedacht, maar na enige prijsvergelijkingen en onderhandelingen hebben we er ééntje te pakken. De kapitein spreekt geen Engels, laat staan dat hij met ons communiceert - dus het bepalen van de route gaat een beetje stroef. De eerste stop maken we in Maya Bay - beter bekend als The Beach uit een film met Leonardo Di Caprio. Het is één grote toeristische gekte. De baai is afgeladen met dikke speedboots, zeilboten, longtailboten en honderden toeristen op het kleine strandje. Na een korte stop en een duik in zee houden we het dan ook snel voor gezien. Het rondje varen om Phi Phi Leh levert weinig snorkel-mogelijkheden op (Marnick maakt hier wel zijn eerste snorkelzwem, wat geen succes is met de stroming en de diepte van het water) dus zetten we koers naar het grotere Phi Phi Don. Heerlijke strandjes en mooie baaitjes doen we aan - de één heeft nog blauwer water dan de ander, prachtig! Minpuntje is de veelheid aan toeristen op sommige stranden. Thailand is al vele jaren geleden ontdekt door het toerisme, waardoor het nu massa's echtparen, families met kinderen, feestende jongeren en natuurlijk backpackers trekt. Het verschil is dan ook groot met andere landen in Azië als het aankomt op massatoerisme.
Vlak voor Bamboo eiland spring ik in het water om te kijken of er iets moois pnder water is te zien. Hoewel het koraal te wensen overlaat, stikt het er van de vis! Overal zitten schollen visjes in allerlei kleurtjes en formaatjes. Na enkele minuten hoor ik Niko roepen door zijn snorkel - druk gebarend wijst hij naar een kronkelende zeeslang. De blauw/grijs gestreepte slang van 1.5 meter beweegt zich traag voort over de bodem. We deinzen achteruit (zwemmend dan), ik vind het toch wel even schrikken. Zeeslangen zijn namelijk één van de giftigste slangen ter wereld!! Langzaam zwem ik wat dichterbij, want ik bedenk me dat mijn duikinstructeur een keer heeft gezegd dat een zeeslang maar een klein kopje heeft, en enkel onze tenen of vingers zou kunnen pakken - wat ie ook niet doet want zeeslangen zijn niet agressief. Al verder snorkelend zien we nog 3 van deze zeeslangen. Als er vlak naast Marnick plots één in een flits omhoog naar het oppervlakte zwemt, slaat de paniek even toe. Maar de slang neemt enkel een hapje lucht en kronkelt vervolgens als een speer weer naar de bodem. Onmiddellijk maakt Marnick rechtsomkeer naar de boot: het is nu wel welletjes geweest met dat snorkelen.

4 mrt. In de hitte lopen we rond 10.00 uur richting Long beach. De naam zegt het al: het is een lang uitgestrekt strand met helderblauw water. Het is een flink stuk wandelen over een avontuurlijk pad langs de kustlijn. Ondertussen strijken we neer op bijna ieder strandje wat we tegenkomen, even afkoelen in het water alvorens we weer een stuk verder lopen. Uiteindelijk haal ik het niet om helemaal door te lopen naar Long beach, omdat ik op tijd bij de duikschool moet zijn. Ik mag weer duiken! Niko en Marnick laat ik achter op het strand, om zelf weer helemaal terug te lopen naar de stad - de zon brandend in mijn nek en gezicht. Maar goed dat ik vanmiddag veel in het water ben, want mijn gezicht is - ondanks veelvuldig smeren - nog roodverbrand van gisteren. De Thaise zon is ongekend fel!
Ik vind al snel aansluiting bij een viertal duikers uit Noorwegen. De boot is heel wat anders dan ik gewend ben in de Filipijnen, maar de duikschool is ook een stukje groter. Kletsend op het dek in de schaduw zijn we voor mijn gevoel binnen mum van tijd op de eerste duiklocatie Bida Nok. Het ligt in het Marine National Park van Phi Phi, waardoor er niet gevist mag worden. Het stikt er daardoor van de vis, zo mooi! Het water is kristalhelder, het koraal is mooi, maar de overdaad aan felgekleurde vissen is wat mij het meeste pakt op deze duikspot. Ik zwem in een enorme schol kleine wit/oranje visjes: als een draaikolk zwemmen ze om mij en mijn duikgroepje heen. Fantastisch. Ik zie flinke tonijnen, bijzondere zeesterren, een reusachtige sideraal en kogelvissen, en nog veel meer. En we duiken maar liefst 55 minuten - dat is een record voor mij (Niko is meestal 'low on air' waardoor we de duiken vaak vroegtijdig moeten onderbreken).
Pauze houden we in Maya Bay - de baai die we gisteren ook bezocht hebben. En wat is het er rustig vergeleken met gisteren! Zonder alle speedboots en honderden toeristen kan ik nu pas de schoonheid van deze bijzondere baai zien. De tweede duikplek Palong Bay staat bekend om de aanwezigheid van black-tip reef sharks. Afgelopen week hebben de duikers hier wel 20 rif haaien in één duik gespot, dus ik ben erg benieuwd. Deze rif haaien hebben een lengte van ongeveer een meter of twee en zijn vrij schuw. Als we te water gaan merken we direct dat de zee onstuimig is. Eenmaal onder water blijkt er behoorlijk stroming te zijn en het zicht onder water is niets vergeleken met de vorige duik. Hoe kan het zo verschillen? Morgen is het volle maan, en dat heeft schijnbaar effect op de zee en haar stroming. Geen goede dag om hier een duik te maken dus. Hoewel we weer 55 minuten duiken, zien we op drie black-tip reef sharks en een cuttlefish na (soort kleine inktvis) niet echt veel bijzonders. Ik vind de haaien wel erg bijzonder, maar vanwege het troebele water heb ik ze niet erg scherp kunnen zien.

's Avonds herenig ik me weer met de jongens en eten we wat bij een Thai's zaakje in een steegje. Grote pluizige katten met dikke staarten lopen door het restaurant. De katten maken hier duidelijk de dienst uit haha. Als Marnick wil gaan zitten, schrikt hij zich rot van de kat op zijn stoel. Op de tafel naast ons ligt een grote witte pluizenbol op zijn rug te dutten. Tussen de tafels door lopen nog een stel grote katers alsof ze de boel onder toezicht houden. Oh, en dan valt mijn oog op de kat in de koelkast, met boven en onder hem flesjes water en blikjes cola gestapeld. Wat ie daar doet? Tjah, dat vindt ie lekker - dat doet de kat wel vaker!