Busuanga/Coron - dag 66-70

4 feb. Privé boottrip naar de highlights van Coron Island. Het gedoe vooraf kost even tijd. Je kent het wel: langs de bakker, langs de lokale markt voor lunch producten, wisselgeld regelen, langs een snack-zaakje. Het is iets na negenen als we op het bootje met onze gids Mikey zitten. Het is een schitterende dag, met mooie natuur en leuke activiteiten. Allereerst snorkelen we bij een ondiep Japans wrak. Het is een heldere snorkelplek, mooi koraal en we zwemmen in een schol met ontelbaar veel zebravisjes. Ik vind het zwemmen tussen de visjes nog wel het leukste van de snorkelplek - ze zijn niet schuw maar juist nieuwsgierig. And it's just the two of us (dat is soms best lastig als je alle populaire plekken afgaat). De Lagoons op Coron eiland, met haar torenhoge spiralen van lijmsteen, zijn ook een bezoekje waard. Maar de meren in Coron Island zijn wel heel bijzonder. Het brakke water (zoet/zout mix) is kristalhelder en het zicht op de door lijmsteen en rotsen begeven meer is uitzonderlijk. In Kayangan Lake zwemmen we in een grot en doen een 'tunnel dive'. Het klinkt cooler dan het in werkelijkheid is, maar het is een tunnel van gesteente van het meer in de grot (of andersom). Met een diepte teug adem kun je dan met een beetje moeite van de grot terug in het meer komen. Stoer hè ;)
Onze laatste bestemming die dag is een koraaltuin met gigantisch veel koraal. Het is een flink eind snorkelen, maar er is ook zo veel te zien. En dan, zie ik een gevaarte een eind van ons af op een dieper stuk. Het is een zeeschildpad. Onmiddellijk maak ik zo'n onderwatergil met mijn snorkel in mijn mond naar Niko. Kijk kijk! Hij is vrij groot, maar schrikt als we wat naar hem toe duiken. En weg is ie, naar diepere wateren. Onze eerste zeeschildpad gespot, echt leuk! Plus, we zien ook nog twee zwaardvissen. Het was een geslaagde dag en genieten doen we met volle teugen.

6 feb. WRECK DIVING!! In de Tweede Wereldoorlog hadden de Japanners een gedeelte van hun vloot verstopt in Coron baai. De schepen waren gecamoufleerd met takken en struikgewas, om het te doen lijken op kleine eilandjes. Vijftien Japanse vloten zijn in 1944 door Amerikaanse gevechtsvliegtuigen tot zinken gebracht en liggen nu op de bodem van Coron baai. In twee van deze wrakken gaan wij vandaag duiken - spannend! De wrakschepen liggen anderhalf uur varen van Coron.

1. Akitsushima sea plane tender / lengte 127m / maximale diepte 36m. Onze eerste duik is in het vliegdekschip Akitsushima, welke Niko en ik samen met de duikmaster zullen doorzwemmen. Na een korte briefing (hoe communiceer je in de donkere schepen, wat te doen als je elkaar in het wrak kwijt raakt) springen we met al ons duikmateriaal in zee. Via een touw dalen we af naar de achterkant van het schip. Bij het naderen van het vliegdekschip moet ik onmiddellijk aan de Titanic denken - het licht is gedempt vanwege de diepte, en het schip is bedekt met een dikke laag koraal. Allereerst komen we langs het machine geweer, om vervolgens onder één van de omgevallen hijskranen door te zwemmen. Daar heeft zich echt een hele enge, grote, dikke, lelijke, grijze vis onder verstopt, brrrr. In de achterkant van het schip zit een gat, waar we het schip zullen binnengaan. Met onze zaklamp paraat zwemmen we één voor één het zwarte gat in. Ik vind het best spannend, want ik heb geen idee hebt wat me achter dat zwarte gat te wachten staat. Hoewel de scenes binnen spookachtig en griezelig aandoen, geeft het z'n kick om de niveaus van het schip te verkennen! Langs de machinekamer flipperen we via smalle gangen, grotere ruimtes en kleine gaten door naar de voorkant van het schip. De duikmaster voorop, Niko erachter, en ik sluit de rij. In het begin is het even wringen om door de gaten een andere ruimte in te gaan, want zowel Niko als ik vergeten even dat we nog een zuurstoffles op onze rug hebben. KLING, klinkt het boven me - gelukkig is de tank hartstikke stevig. Het schip is net een doolhof: doordat het schip op zijn kant gezonken is, is het lastig oriënteren. Maar de duikmaster weet de weg en na weer een aantal bochten en gangen komen we uiteindelijk op het dek van het schip uit. Een aal komt met zijn kop uit een koraal - jakkes, echt een gluiperd met zijn witte ogen, tandjes en zijn smalle kop (van Ariel de zeemeermin). Niko heeft al behoorlijk wat lucht verbruikt, dus geeft de duikmaster het signaal om te beginnen aan onze opstijging. Gezien de diepte moeten we twee keer een veiligheidsstop maken - 1 minuut op 12 meter diepte, en 3 minuten op 5 meter diepte (dit heeft te maken met het giftige koolstofdioxide in je lichaam). Aan boord van de boot blijkt dat we een nieuw diepterecord hebben: 34 meter maar liefst!

2. Taiei Maru oil tanker / lengte 160m / maximale diepte 26m. Na een rust van anderhalf uur kunnen we beginnen aan de tweede duik. Je lichaam heeft deze tijd nodig om te herstellen van het hoge gehalte koolstofdioxide in je bloed. Dit keer gaat ook een Duits meisje mee, dus Niko en ik zijn weer dive-buddy's. De olietanker is het grootste wrakschip in Coron, en ligt netjes op zijn romp. Het dek en haar torens zijn met bijzonder mooi koraal begroeid en overal zwemmen kleurige visjes. Via een rond gat op het dek zullen we het eerste niveau van het schip in gaan. Dit betekent dat we er dit keer met ons hoofd naar beneden in moeten zwemmen. Brr! Ik ben toch blij dat de duikmaster voorop gaat haha. Binnen is het echt aardedonker - je ziet enkel wat op de plekken waar je met je zaklamp op schijnt, en dat is maar een heel smal bundeltje licht. De vloeren zijn uit het schip gerot/verdwenen waardoor we tussen de stalen balken door naar verschillende niveaus en ruimtes kunnen duiken. De lichtval is spookachtig blauw in ruimtes waar gaten in het dek zitten. Enorme schollen vissen zwemmen mee in de wrakken, en we zien een grote kreeft. Heel gaaf! Dit keer dragen Nikola en ik veel meer verantwoordelijkheid voor elkaar, want de duikmaster heeft nu ook een buddy. Maar we doen het super goed! We wachten na iedere doorgang op elkaar, en controleren regelmatig of alles oké is (met je zaklamp een cirkel draaien). Wreckdiving is echt een ervaring apart, en het is jammer dat we al na 25 min bodemtijd naar de oppervlakte moeten!

3. Coral Garden. De koraaltuin is onze afsluitende duik voor vandaag. De andere 3 duikers van onze boot hebben tijdens duik 2 een schildpad op het dek van de olietanker gezien. Bovendien hebben ze deze van heel dichtbij kunnen filmen (ik geloof dat de schildpad versteende van angst?). Met name ik vind het jammer dat we die gemist hebben, want ik zou ook zo graag eens een zeeschildpad tijdens het duiken willen zien. Ennnnn, nog geen minuut zijn we in het water, of we zien een enorme schildpad bij het koraal - ik denk wel 90cm doorsnee! Langzaam zwemmen we erheen - alhoewel, ik ben er als de kippen bij. We kunnen de zeeschildpad erg goed bekijken, prachtig is ie. Als we te dichtbij komen vind ze het wel genoeg geweest, en op een kwieke wijze peddelt ze van ons af. Ik ga er met Niko nog even een stukje achteraan - wij zijn namelijk echt fan van zeeschildpadden.
De duik is, naast onze ontmoeting met de schildpad, sowieso de moeite waard. Het koraal is prachtig. De mooiste vind ik een feloranje koraal, welke als een soort waaier uitgespreid is. Het is net een boom zonder bladeren (je kan ook door de oranje takjes heen kijken), maar dan heeft het maar een doorsnede van een centimeter. Een andere bijzonderheid die we spotten is de krokodilvis: een met zandkleurige, gecamoufleerde vis die liggend in het zand de vorm heeft van een krokodil, grappig hè.

7/8 feb. Vanaf Busuanga/Coron vliegen we met een fokker naar Manila. Tja, zeker in zo'n propellervliegtuig blijft het vliegen een spannende aangelegenheid voor mijn metgezel. We hebben behoorlijke vertraging, dus we besluiten maar op het vliegveld in de 'food court' te eten - daar leven we beide dan toch weer van op, al dat Westerse voedsel. De 8e verlaten we de Filipijnen voor Maleisië. Filipijnen is een paradijs op aarde en ik vind het niet zo leuk om er nu al weg te gaan. De Filipino's zijn vriendelijke en behulpzame mensen, en het land heeft zo veel te bieden: ontelbare stranden, koraalriffen, grote steden, bergen met rijstvelden, noem maar op. Afgelopen 3 weken zijn we weer ontzettend veel geweldige ervaringen, mooie momenten en leuke ontmoetingen rijker!